In het welvarende koninkrijk Grootrijk, waar niemand verouderde, leefde een koning genaamd Adam. Hij regeerde over een volk dat de kunst van het ongelukkig zijn vergeten was. Verdriet, pijn, angst, haat – het waren concepten uit een ver verleden, verdrongen door een leven in comfort, tevredenheid en vol goede seks.
Op zoek naar een koningin die hem een prins kon schenken, was hij in het land der wilden gaan shoppen. Zo vertelde het verhaal op 12 januari.
Enfin, het bewustzijn van de uitverkoren dame is geleegd met de Khrisnamurtiaanse geheugenrover. De volgende dag ontwaakt Eva in het hemelbed van de koning. Het kristallen paleis wordt omringd door een menigte. Geen blos op haar wangen als ze zich realiseert dat honderd Grootrijkers van haar huwelijksnacht hebben genoten. Als van een ordinaire peepshow.
Een luid applaus stijgt op als Eva zich aan de zijde van de koning op het bordes vertoont. Eva Eva Eva! juichen de mensen. En daarna: Adam Adam Adam! Die brengt een vinger naar zijn lippen. Zodra de meute zwijgt, spreekt hij luid en deftig: Landgenoten. Schrijft u maar vast in uw agenda. Over negen maanden wordt er een prins geboren.
Het volk wordt uitzinnig. De geboorte van een mens. Dat hebben ze in duizenden jaren niet meer meegemaakt. Ze dansen, jubelen en zingen van Glorio en Gloria.
Het verdriet van Grootrijk is dan ook heftig, als er negen maanden later nog steeds geen geboortekaartjes verstuurd kunnen worden. Het koninklijk paar is niet eens in verwachting.
Dagelijks komen raadgevers met adviezen over de vloer. Deze cactus stimuleert de lust en als je drie keer per dag op je hoofd gaat staan, trek je schone zielen aan.
Op zoek naar een oplossing wordt het volk geraadpleegd. Dat gaat er razendsnel, dankzij digitaal vernuft. Gezamenlijk wordt beslist dat er een draagmoeder moet worden gevonden. Bij de wilden, zoals ze ons noemen.
Eva slaakt een zucht van verlichting. Ze is nog lang niet toe aan moederschap. Sinds haar geheugenroof wil ze nog wel duizend jaar van haar jeugd genieten.
De advertentie die wordt opgesteld windt er geen doekjes om. Gezocht: draagmoeder voor de koning van Grootrijk. Beloning: Rijkdom, eeuwige jeugd en een verblijfsvergunning. Ofwel, een garantie voor een ontzettend lang en gelukkig leven.
Er is een speciaal callcenter ingericht om de reacties te verwerken. Maar het blijft stil. Niemand reageert op de advertentie. Na een paar dagen pakt Eva haar mobiel en belt haar beste vriendin.
-Wat is er aan de hand? Hebben jullie de advertentie niet gezien? Je kunt hier komen wonen. Waarom reageert er niemand?
-Natuurlijk hebben we die aanbieding wel gelezen, antwoordt haar vriendin. Maar niemand zou dat willen. Ik ook niet. We houden juist van ons verdriet en pijn vinden we fijn, zonder ellende weten we niet meer wie we zijn.
-Hoor nu wat je zegt, protesteert Eva. Probeer het je gewoon eens voor te stellen hoe het is om van al je angsten verlost te zijn. Probeer het! Het enige wat je in Grootrijk hoeft is genieten.
-Nee joh gekkie. Jij snapt het niet! Het is juist fijn om overheerst te worden door je partner, je baas en de regering. Want dan voel je tenminste wat je niet hebt. Als je alleen maar doet waar je zelf zin in hebt…dat gaat ontzettend vervelen. Terwijl stilstaan bij gebrek...dat maakt je nederig. Dankbaar ook. Bijvoorbeeld voor als je wat toegeworpen krijgt door je baas. Snap je? Als je je nooit meer ongelukkig voelt, hoe kun je geluk dan nog waarderen?
-Doe toch niet zo moeilijk. Je mag hier je verbeeldingskracht gewoon gebruiken hoor, als je per se ongelukkig wilt zijn. Het is niet verboden, maar waarom zou je? Ze kunnen zelfs de veroudering van je lichaam stilzetten. Dan blijf je voor altijd 22 jaar.
-Altijd jong zijn. Bah! Ik moet er niet aan denken, Eva. Dat is toch niet zoals God het bedoeld heeft. Je weet toch, die veroudering. Dat is voor straf. Omdat de mens slecht is en zondig. De mens is precies zoals God hem geschapen heeft: slecht en zondig, naar zijn evenbeeld. Denk je dat hij kunstmatige intelligentie heeft gebruikt toen hij de wereld schiep? Natuurlijk niet! Dat hadden ze in zijn tijd nog geeneens. Kom alsjeblieft weer thuis!
De woorden van haar vriendin troffen Eva als een bliksem. Ze besefte dat het geluk van Grootrijk niet voor iedereen is weggelegd. De wilden halen met hun gesloten manier van denken precies zoveel bevrediging uit hun leven als ze verwachten.
Ze besloot haar vriendin niet meer over te halen. Nu moest ze het slechte nieuws aan Adam vertellen. Of was het goed nieuws? Er zat niets anders op dan een nieuwe mensensoort te ontwerpen.
Comments