Wat ik wil zeggen: een staat van zijn die ik iedereen aan kan raden is die van acceptatie. Als je in acceptatie leeft wordt alles licht. Je ergert je niet, je voelt de hele tijd rust.
In mijn laatste twee columns riep ik de vraag op wat liefde is. In deze een antwoord: het is wat je ervaart als je de frequentie van acceptatie ontdekt.
En het is best wel makkelijk om er te komen. Het enige wat je hoeft is telkens als je iets niet goed vindt zeggen: wat maakt mij het uit.
Zo moest ik daarnet mijn auto inparkeren. Wel vijf keer opnieuw gestoken. Zou ik vroeger toch wel een beetje van flippen. Maar nu ineens. Acceptatie. Mooi. Precies in vijf keer. Ik sta helemaal recht in het vak. Acceptatie is de frequentie tussen de 350 en 400 op de schaal van David R Hawkins. Toffe peer.
Je weet wat een staat van zijn is. De optelsom van het gedrag dat je vertoont als reactie op een gebeurtenis. Als je bijvoorbeeld in de staat van woede bent was je bij de derde keer insteken uit je auto gestapt en had je een schop tegen de stoep gegeven. Zat je in apathie dan had je daar nu nog gestaan. Dan lag je met je hoofd op het stuur te huilen. Bij acceptatie is de optelsom van je gedrag: wij doen wat nodig is. Met plezier. We vergeven onszelf. We zijn liefde.
Bij het stijgen in bewustzijn begin je bij het eindresultaat. Het is geen gradueel proces. Je verovert de staat met een beslissing. Voelen. Zijn.
Zo zou ik er nog uren over door kunnen gaan. Als ik daar zin in had. Maar laten we elkaars tijd niet verdoen.
Een lekker korte column. Zonder duidelijk einde. Maar met een duidelijk begin van je transformatie. Van angst naar liefde. Go!
Comments